التنظيمات الفلاحية: كمشيش نموذجا (al-Tanẓīmāt al-fallāḥiyya: Kamshīsh namūdhajan)

Beschrijving door uitgever (vertaling tonen):

يتحدَّث عن قضية من أهم قضايا العمل النقابي والسياسي بمصر، وهي قضية التنظيم وما يتعلَّق منها بالنِّضال الفلَّاحي، ويسعى للتعريف بها على ضوء الأدبيات السياسية والخبرة العَمليَّة. ويتناول عددًا من القواعد والمبادئ الواجب مُراعاتها في تشكيل تلك التنظيمات (نقابية وسياسية)، والتي يَلزَم أن تتناسَب مع الأوضاع الاجتماعية والسياسية والثقافية في بلادنا، ويناقش كيفية تطبيق بعضٍ منها. كذلك يتعرَّض لمثالٍ عَمَليٍّ يتعلَّق بقرية كمشيش بالمنوفية، وكيف تمَّ تطبيق تلك القواعد في خمسينات القرن الماضي، وفي ثمانيناته بعد عودة قادتها إليها في أعقاب عملية نفي (حظر إقامة) بالمنوفية، جَرَت عام 1971، واستمرَّت 4 سنوات في محافظات الصعيد وغيرها. وأسهمت -مع عوامل أخرى- في انفراط عِقد هؤلاء القادة، وعرقَلَت نشاطهم، وأوقَفَت تَصاعُد كفاحهم الذي بدؤوه قبل نفيهم بربع قرن. كذلك يتناول دور هؤلاء القادة في كفاحهم السياسي، مُستَنِدين على ساقٍ واحدة هي النشاط الجماهيري، ومتجاهلين السَّاق الأخرى، وهي التنظيم؛ ممَّا ساهَم في تقليص عائد ذلك الكفاح، وأسهم -من زاويةٍ أخرى- في إضعاف قُدرَتِهم على حماية أبرز قادَتِهم: الشهيد صلاح حسين.

Dit boek bespreekt een van de belangrijkste kwesties van vakbonds- en politiek werk in Egypte, namelijk de kwestie van organisatie en de relevantie daarvan voor de boerenstrijd, en probeert deze te definiëren in het licht van politieke literatuur en praktische ervaring. Hij behandelt een aantal regels en principes die in acht genomen moeten worden bij de vorming van deze (vakbonds- en politieke) organisaties, die in overeenstemming moeten zijn met de sociale, politieke en culturele omstandigheden in ons land, en bespreekt hoe een aantal ervan toegepast kunnen worden. Hij bespreekt ook een praktisch voorbeeld met betrekking tot het dorp Kamshish in Menoufia, en hoe deze regels werden toegepast in de jaren 1950 en in de jaren 1980 na de terugkeer van de leiders naar het dorp na een ballingschap van vier jaar in 1971 in de gouvernementen van Opper-Egypte en elders. Dit, samen met andere factoren, droeg bij aan de desintegratie van deze leiders, belemmerde hun activiteiten en stopte de escalatie van hun strijd, die ze een kwart eeuw voor hun ballingschap waren begonnen. Hij onderzoekt ook de rol van deze leiders in hun politieke strijd, waarbij ze vertrouwden op één been, namelijk massa-activiteit, terwijl ze het andere been, namelijk organisatie, negeerden, wat bijdroeg aan het verminderen van het rendement van die strijd en, vanuit een ander gezichtspunt, hun vermogen verzwakte om hun meest prominente leiders te beschermen: Martelaar Salah Hussein.

Op voorraad